پارگی کپسول شانه
پارگی کپسول یا در رفتگی شانه چیست؟ چه علائمی دارد؟ روش درمانی پارگی کپسول شانه چیست؟
دلایل دررفتگی مفصل شانه
دررفتگی شانه به دو نوع دررفتگی قدامی و خلفی تقسیم بندی میشود. دررفتگی قدامی وقتی است که سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج شده و به سمت جلو حرکت میکند و در دررفتگی خلفی شانه، سر استخوان بازو به خلف یا عقب حفره گلنوئید جابجا میشود.
دررفتگی قدامی شانه بسیار شایعتر از دررفتگی خلفی است. شایعترین علت دررفتگی مفصل شانه به زمین خوردن با کف دست یا بر روی شانه است.
در حین زمین خوردن، فرد بطور غریزی دستش را به طرف جلو دراز میکند تا از زمین خوردن و بخصوص برخورد سرش به زمین جلوگیری کند. در این حال اولین جایی که به زمین برخورد میکند کف دست است. برخورد به زمین با کف دست و در حالتی که دست به خارج چرخیده است میتواند موجب دررفتگی قدامی مفصل شانه شود. ابن دررفتگی همچنین در کشتی گیران بطور مکرر دیده میشود.
شایعترین نوع دررفتگی قدامی شانه حالتی است که در آن کپسول مفصل شانه در قسمت جلویی پاره شده و سر استخوان بازو از آن خارج میشود. سر به زیر زائده کوراکوئید رفته و به همین علت گاهی به آن دررفتگی زیر کوراکوئیدی یا ساب کوراکوئید Subcoracoid dislocation میگویند.
در دررفتگی خلفی، ضربه بطور مستقیم به جلوی شانه وارد شده و سر استخوان بازو را به خلف گلنوئید هل میدهد. گاهی اوقات دررفتگی خلفی شانه بدنبال برق گرفتگی یا تشنج ایجاد میشود که در این مواقع به علت چرخش داخلی شدید استخوان بازو، سر به عقب جابجا میشود. در این موارد ممکن است هر دو مفصل شانه دچار دررفتگی شوند.
علائم پارگی کپسول شانه
- درد اطراف شانه هنگام بالا گرفتن دست
- درد در زمان بلند کردن اجسام
- درد شبانه شانه
- محدودیت حرکتی در شانه
- حساسیت موضعی در محل آسیب
تشخیص های افتراقی شایع تر که ممکن است علایم مشابه داشته ودر تشخیص اشتباه شوند عبارتنداز:
- کشیدگی تاندون ها
- آسیب های انتشاری گردن مثل دیسک گردنی و #آرتروزگردن ودنده گردنی
- آرتروز مفصل شانه یا مفصل جناغی -چنبری (آکرومیو-کلاویکولار)
- بورسیت ها
- التهاب تاندون ها
- شکستگی ها و دررفتگی های حاد و مزمن
- آسیب های عضلانی و عصبی
درمان پارگی کپسول شانه
پارگی کپسول شانه بسته به نوع آن با روش های جراحی و غیر جراحی قابل درمان است.
درمان غیر از جراحی پارگی کپسول شانه
بعضی از افراد با انجام بعضی ورزش های خاص و فیزیوتراپی بهبود می یابند. تزریق کورتون هم برای کاهش درد موثر است که درمان قطعی به هیچ عنوان محسوب نمی شود.
تزریق ژل و پی آر پی هم برای این بیماری استفاده می شوند ولی درمان ثابت شده ای نیستند. فیزیوتراپی و تجویز مسکن و انجام حرکات و ورزش های خاص و اصلاح حرکات شانه بیشتر می تواند در درمان موثر واقع شود.
درمان های تزریقی
اگر درد بسیار زیاد باشد ممکن است که درمان با تزریق داروهای استروئیدی صورت بگیرد. درمان های تزریقی باید به صورت خردمندانه صورت بگیرد. زیرا آنها می توانند تاندون ها را ضعیف کنند. درمان های تزریقی شامل موارد زیر هستند.
- ازون تراپی
- کورتیزون
- ضد التهاب
- prp
درمان جراحی پارگی کپسول شانه
اگر با درمانهای غیر جراحی فرد بهبود نیابد روش های جراحی توصیه می شود. این جراحی یا به صورت باز و یا بسته انجام می شود. البته در مواردی هم پزشک پس از معاینه فرد، جراحی را در وهله اول پیشنهاد می دهد. تاخیر در درمان پارگی تاندون شانه سبب کوتاهی تاندون ها می شود و ممکن است که دیگر بهبود حاصل نشود. پی گیری به موقع بیماران در اثربخشی نتیجه درمان بسیار موثر و کارآمد است.
عمل جراحی شایع و معمول برای جراحی شانه، آرتروسکوپی شانه است. جراحی باز و حذف زائده‌های استخوانی، پیوند تاندون و تعویض مفصل شانه نیز توسط فوق تخصص جراحی شانه برای درمان انجام می شود. درمان های پارگی کپسول شانه ممکن است که تا ۶ ماه هم طول بکشد. جوش خوردن تاندون به استخوان ها معمولا ۳ ماه و بهبود درد تا ۶ ماه زمان لازم دارد. بهتر است که بیمار در طول زمان بهبودی اش صبر و حوصله داشته باشد.
به ندرت و در موارد زیر ممکن است برای درمان دررفتگی مفصل شانه نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.
- دررفتگی که پزشک معالج پس از سعی در جااندازی بسته نتواند آنرا جا بیندازد.
- دررفتگی همراه با شکستگی جابجا شده قسمتی از مفصل شانه.
- دررفتگی شانه همراه با زخم پوستی که به درون مفصل راه پیدا کرده است.
جراحی آرتروسکوپی شانه
جراحی آرتروسکوپی شانه یکی از راه های کم درد و راحت برای درمان پارگی کپسول شانه است. اکثر کسانی که این جراحی را انجام داده اند زود به بهبودی رسیده اند. درد زیادی نداشته و فقط ممکن است درد در ناحیه ناشی از کانتر جراحی که لوله ای نازک است و قابلیت انعطاف پذیری بالایی دارد داشته باشند، آگاه باشید که این درد اصولا ۴۸ ساعت پس از عمل جراحی کمتر می شود. بیشتر جراحی های آرتروسکوپی به صورت سرپایی صورت می گیرد.
دررفتگی مکرر مفصل شانه
گاهی اوقات بعد از اینکه دررفتگی مفصل شانه بیمار جااندازی شد، بعد از مدتی مفصل شانه مجددا در میرود. ممکن است این دررفتن مفصل بعد ها بطور مکرر تکرار شود.
با گذشت زمان دفعات این دررفتگی ها بیشتر شده و شانه با شدت ضربه کمتری دچار دررفتگی میشود. هر بار که بیمار دست خود را در کنار تنه به بالا و عقب میبرد و یا شانه را به خارج میچرخاند این دررفتگی ممکن است ایجاد شود. به این وضعیت، دررفتگی مکرر Recurrent dislocation میگویند.
دررفتگی مکرر مفصل شانه بیشتر در جوانها و بخصوص در دررفتگی های حین فعالیت های ورزشی دیده میشود. دررفتگی مکرر بیشتر قدامی است و دررفتگی مکرر خلفی نادر است.
بیشتر اینها افرادی هستند که بعد از جااندازی دررفتگی، مفصل شانه را به مدت کافی بیحرکت نکرده و خیلی زود فعالیت های ورزشی را از سر گرفته اند. در هر دررفتگی مفصل شانه کپسول مفصلی پاره میشود.
پس از جااندازی مفصل،این پارگی با مدتی بیحرکت کردن شانه بطور خودبخود بهبود میابد. در مواردی که کپسول مفصل بخوبی بهبود نیابد مفصل ناپایدار شده و با هر ضربه خفیفی در میرود.